Πέρα από τη ληστρική επιδρομή του κράτους στην καθημερινότητά μας (στην οποία εμπεριέχεται και η εκπαίδευση) με νομοθετικές ρυθμίσεις που το ίδιο θεσπίζει, έρχεται και το ιδιωτικό κεφάλαιο εκμεταλλευόμενο στο έπακρο την εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης, να επιβαρύνει ακόμα περισσότερο τις πλάτες των καταπιεσμένων.
Γινόμαστε μάρτυρες της προσπάθειας του κράτους να «μεταρρυθμίσει» την εκπαίδευση κάτω από τις συγκεκριμένες επιταγές του κεφαλαίου. «Απελευθέρωση της αγοράς» του εκπαιδευτικού συστήματος, εισχώρηση του ιδιωτικού κεφαλαίου στα πανεπιστήμια και απομάκρυνση μείωση της κρατικής χρηματοδότησης όσον αφορά τις φοιτητικές ανάγκες (σίτιση, στέγαση κλπ.) που προωθεί την περεταίρω επιχειρηματική λειτουργία των πανεπιστημίων. Αυτά που η φοιτητική κοινότητα είχε ως κεκτημένα, σήμερα θέτονται υπό αμφισβήτηση.
Η κυβέρνηση σκοντάφτοντας στις πολιτικάντικες και λαϊκίστικες κινήσεις του ΠΑΣΟΚ, το οποίο βρισκόμενο στην αντιπολίτευση δεν στήριξε πολιτικές των οποίων είναι θιασώτης, δεν μπόρεσε να αναθεωρήσει το Άρθρο 16. Ελισσόμενη όμως με προεδρικό διάταγμα μέσα στο καλοκαίρι περνάει την αναγνώριση των ΚΕΣ ως ιδρύματα τα οποία θα «εκδίδουν» πτυχία των οποίων τα επαγγελματικά δικαιώματα έχουν την προοπτική να αναγνωριστούν. Σκοπός είναι να ισχύσουν ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια αξιολόγησης και για τα κρατικά πανεπιστήμια. Να λειτουργούν δηλαδή καθαρά ως επιχειρήσεις, οι οποίες πρέπει να βρίσκουν από μόνες τους πηγές χρηματοδότησης. Και μια επιχείρηση δε θα πρέπει να είναι ζημιογόνα. Έτσι αλλάζουν τα προγράμματα σπουδών, εντατικοποιούνται οι ρυθμοί εκπαίδευσης, καταργούνται οποιεσδήποτε ευνοϊκές για τους φοιτητές ρυθμίσεις (όπως είναι τα δωρεάν συγγράμματα τα οποία με το νέο ν-π αντικαθίστανται με επιλογή ενός μόνου συγγράμματος για κάθε μάθημα από λίστα συγγραμμάτων), καταργείται το άσυλο, ένα κοινωνικό κεκτημένο που προστατεύει τα κοινωνικά κινήματα και τις πράξεις αντίστασης ενάντια στην κυριαρχία.
Στόχος μας πρέπει να είναι η καθολική αντίσταση στις νεοφιλελεύθερες αυτές πολιτικές, να προτάξουμε το συλλογικό αγώνα ενάντια στην επίθεση που δεχόμαστε από κράτος και κεφάλαιο. Αλλά πρέπει να γνωρίζουμε ότι για τη συνολική ανατροπή αυτών των πολιτικών απαιτείται μαζική κινηματική αντιπαράθεση με το κράτος. Αντιπαράθεση με δράσεις τις οποίες θα πάρουν στα χέρια τους οι ίδιοι οι αγωνιζόμενοι, χωρίς μεσάζοντες, χωρίς ειδήμονες των αγώνων. Να αντιληφθούμε όλοι μας την ευθύνη μας απέναντι σε μια συγκυρία που μας θέλει πειθήνιους και υποταγμένους.
Την Πέμπτη 6 Νοέμβρη φοιτητικοί σύλλογοι από διάφορες πόλεις και σχολές έχουν αποφασίσει συμμετοχή σε πορεία διαμαρτυρίας με αιτήματα την κατάργηση του νόμου-πλαισίου του 2007, την μη αναγνώριση των ΚΕΣ και ανατροπή των αντιασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων. Ανάλογη απόφαση έχει εκδόσει και η ΠΟΣΔΕΠ από το συνέδριο της για την ίδια ημέρα.

· Καμία εφαρμογή του Νόμου – Πλαισίου
· Όχι στην αναγνώριση των ΚΕΣ
· Αντίσταση στον εργασιακό μεσαίωνα και τις ασφαλιστικές μεταρρυθμισεις

Ξεκινώντας το νέο ακαδημαϊκό έτος, διαπιστώσαμε στα καινούρια κτίρια του τμήματος των ΗΜΜΥ την ύπαρξη καμερών στο μεγάλο αμφιθέατρο. Η τοποθέτηση καμερών σε δημόσιους χώρους είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται εδώ και αρκετά χρόνια, κυρίως μετά από τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα. Με πρόσχημα την μεγαλύτερη ασφάλεια που παρέχεται στους πολίτες και την καλύτερη ρύθμιση της κυκλοφορίας(κάμερες στους δρόμους), έχει στηθεί ένας μηχανισμός παρακολούθησης της δημόσιας ζωής των πολιτών από το κράτος. Παρά τις υποδείξεις της ¨ανεξάρτητης¨ αρχής για την προστασία των προσωπικών δεδομένων, το κράτος αρνείται να θέσει ένα τέλος σ’ αυτό το απαράδεκτο φαινόμενο, αντίθετα ο αριθμός των καμερών σε δημόσιους χώρους συνεχώς αυξάνεται.

Όσον αφορά το συγκεκριμένο γεγονός με τις κάμερες εντός πανεπιστημιακού χώρου, θεωρούμε απαράδεκτο σε έναν κατ’ εξοχήν ελεύθερο χώρο να υπάρχει δυνατότητα καταγραφής της κάθε μας κίνησης εντός αυτού, ανεξάρτητα από τις προθέσεις του όποιου το σκέφτηκε και το υλοποίησε και του όποιου θα είναι υπεύθυνος για την παρακολούθηση του
συστήματος.

Εξάλλου, η δυνατότητα καταγραφής της δημόσιας ζωής εντός του πανεπιστημίου συνιστά έμμεση άρση του ασύλου, αφού το υλικό μπορεί να φτάσει και στα χέρια της αστυνομίας. Η αλλοίωση της έννοιας του ασύλου περιέχεται και μέσα στον νέο νόμο-πλαίσιο που αντιπαλεύει το φοιτητικό κίνημα εδώ και 2 χρόνια, οπότε η τοποθέτηση των καμερών δε μπορεί να ιδωθεί αποκομμένη από το νόμο αυτόν. Απαιτούμε την άμεση απόσυρση των καμερών από τους πανεπιστημιακούς χώρους.