Όχι στην ηττοπάθεια, εμπρός στο δρόμο του αγώνα
Να ανατραπεί ο νόμος-πλαίσιο
Όχι στην ηττοπάθεια, εμπρός στο δρόμο του αγώνα
Στην περασμένη συνέλευση της Τετάρτης 21/5 την αποχώρηση των παρατάξεων ΔΑΠ και ΠΑΣΠ - ενώ οι καρέκλες του αμφιθεάτρου ήταν σχεδόν γεμάτες- ακολούθησε μετά από τέσσερις ώρες διαδικασίας η αποχώρηση της ΠΚΣ που με την σειρά της θυμήθηκε να μην αναγνωρίσει τους συμμετέχοντες στην διαδικασία που επί ώρες τοποθετείτο ως σώμα γενικής συνέλευσης. Παρ'όλες αυτές τις έντεχνες κινήσεις για να μην παρθεί αγωνιστική απόφαση από τη Γ.Σ. παραμείναμε 150 άτομα στη διαδικασία και μετά την ανάγνωση του κοινού πλαισίου ΕΑΑΚ-ΑΠΦ-ΑΡΕΝ ψηφίσαν ενάντια στην εφαρμογή του νόμου-πλαισίου, υπέρ διήμερης κατάληψης της σχολής και πορεία στην πόλη γύρω στα 120 άτομα. Στο συντονιστικό που ακολούθησε αυτό που επεχείρησαν να πετύχουν οι καθεστωτικές παρατάξεις με συμμετοχή της ΠΚΣ, να απονομιμοποιήσουν μια αγωνιστική απόφαση της Γ.Σ., το πετύχαμε αντί αυτών αλλά για αυτούς οι συμμετέχοντες στη διαδικασία του συντονιστικού. Μετά από αρκετές ώρες διαλόγου και τοποθετήσεων οι φωνές της ηττοπάθειας εντός του κινηματικού μπλοκ κατάφεραν να διαλύσουν από τα κάτω την οργάνωση της μορφής πάλης που είχαμε επιλέξει στη Γ.Σ.
Το ζήτημα της νομιμοποίησης των αποφάσεων των Γ.Σ..
Το ενιαίο συνδικαλιστικό όργανο των φοιτητών είναι προβληματικό από τη φύση του. Θεωρητικά εκφράζει τα κοινά συμφέροντα των φοιτητών, τα οποία όμως δεν υπάρχουν μια και οι φοιτητές δεν αποτελούν κοινωνική τάξη. Εκτός αυτής της φυσικής ανομοιομορφίας, η γενική συνέλευση έχει καταλήξει να είναι μη αμεσοδημοκρατική αλλά απλά μία εκλογική διαδικασία με ιεραρχικές δομές, πράγμα που οδηγεί σε κηδεμονία και καθοδήγηση αγώνων. Παρ’ όλα αυτά όμως είναι ένα μέσο απεύθυνσης στο σύνολο των φοιτητών, όπου ο καθένας μπορεί να παρεμβαίνει προσωπικά ή συλλογικά. Είναι μια καλή βάση για τη δημιουργία και τη δυνάμωση ριζοσπαστικών κινηματικών διαδικασιών, χρησιμοποιούμενη ως όργανο πρόκλησης ρωγμών και δημιουργίας μετώπων πάλης. Η νομιμοποίηση στο σώμα του φοιτητικού κόσμου αλλά και στην κοινωνία της υλοποίησης μια απόφασης έρχεται με την μαζικότητα, την συνέπεια και μια -μίνιμουμ τουλάχιστον- πολιτική συμφωνία και προσπάθεια διάχυσης αυτής στους κοινωνικούς χώρους. Η λογική που θέλει μια απόφαση και πράξη να νομιμοποιείται πρώτα και κύρια από τον αριθμό των ψήφων μας βρίσκει αντίθετους. Δεν σεβόμαστε καμία μη αγωνιστική απόφαση. Όπως θεωρούμε ότι κανείς συμφοιτητής μας δεν οφείλει να σεβαστεί αποφάσεις Γ.Σ. στις οποίες υπερίσχυσαν εκλογικά δυνάμεις συντήρησης και εκφραστές των εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων που επιβάλλουν κράτος και αφεντικά. Αντίθετα είναι χρέος μας τέτοιου είδους αποφάσεις να τις απονομιμοποιούμε στη κοινωνία ευρύτερα αλλά και στο δικό μας κοινωνικό χώρο πιο συγκεκριμένα και με μεγαλύτερη ένταση, καταδεικνύοντας και τις προβληματικές του συνδικαλιστικού μας οργάνου.
Για τις πρυτανικές και προεδρικές εκλογές..
Η ψηφοφορία από την βάση των φοιτητών για τους πρυτάνεις και τους προέδρους των τμημάτων αν ειδωθεί αποκομμένη από το ευρύτερο σκηνικό της επίθεσης στο χώρο της εκπαίδευσης μέσω του νόμου-πλαισίου είναι ένα μια διαδικασία δημοκρατικότερη της προηγούμενης αφού αίρεται ένα επίπεδο διαμεσολάβησης (αυτό των εκλεκτόρων από τις φοιτητικές εκλογές). Είναι ζήτημα όμως της πλειψηφίας των φοιτητών και της κοινωνίας που πλήττειται σε όλα τα μέτωπα το ποιούς διαχειριστές της ίδιας κατάστασης θα εκλέξει; Η υποχρηματοδότηση, η λειτουργία με ιδιωτικοοικονιμικά κριτήρια, η πειθάρχηση, η αυθαιρεσία είναι καταστάσεις που υπάρχουν όχι λόγω διαχειριστικού μπλοκ αλλά από ένα σύστημα προώθησης των πιο νεοφιλελεύθερων πρακτικών. Η καθολική ψηφοφορία για τους διαχειριστές των υπεραυξημένων αρμοδιοτήτων είναι ένα μέτρο που θέλει να φέρει άλλωθι για τις πρακτικές μέσα στο πανεπιστήμιου που έρχονται σε αντίθεση με την πλειοψηφία των φοιτητών. Στην σημερινή συγκυρία η τέτοιου τύπου "δημοκρατία" που μας σερβίρει το υπουργείο στη περίπτωση εφαρμογής του νόμου-πλαισίου δεν είναι παρά η ευκαιρία για την από τα κάτω επιλογή ενός manager/διαχειριστή της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Βλέποντας συνολικά το νόμο-πλαίσιο ως προμετωπίδα της επίθεσης πρέπει να αντιδράσουμε και να σπάσουμε την εφαρμογή του..
Έχουμε την νομιμοποίηση των 2 και πλέον χρόνων του περασμένου φοιτητικού κινήματος και τα δίκαια της προάσπισης των συμφερόντων μας, είναι ζήτημα για μας όχι μόνο να αναλωθούμε σε ακτιβίστικες ενέργειες (στις οποίες όπου πρέπει θα καταφύγουμε) αλλά να επανακοινωνικοποιηθεί ως ζήτημα η αντίσταση στο νόμο-πλαίσιο και η κατάργηση του από το φοιτητικό κίνημα.
* Όλοι/ες στη Γ.Σ. του Σ.Φ. την Τρίτη 27/5 στις 16.00
* Στο δρόμο του αγώνα για την κατάργηση του νόμου-πλαισίου
