ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟΙ Ή ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ.
ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ!

Το διάστημα Σεπτεμβρίου-Νοεμβρίου του 2005 ο φοιτητικός σύλλογος της πολυτεχνικής κινητοποιήθηκε ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της φοιτητικής λέσχης, που επιχειρήθηκε από τις πρυτανικές αρχές. Αυτό έγινε στο πλαίσιο υπεράσπισης ενός κεκτημένου του φοιτητικού κινήματος, της δημόσιας και δωρεάν σίτισης για όλους. Οι κινητοποιήσεις του συλλόγου ήταν δυναμικές με καταλήψεις, σπασίματα διαγωνισμών, πορείες και δημοσιοποίηση του ζητήματος στην τοπική κοινωνία. Αυτός ήταν και ο λόγος που βρήκε μπροστά του την αντίδραση των πρυτανικών αρχών, η οποία επιχειρήθηκε να προσωποποιηθεί στο πρόσωπο ενός συμφοιτητή μας, προχωρώντας σε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση και αγωγή ζητώντας 200.000 ευρώ και έναν χρόνο φυλάκισης. Τελικά, την ημέρα της δίκης (ο τότε πρύτανης Α. Καραμπίνης) αναγκάστηκε να υπογράψει δήλωση συμβιβασμού, στην οποία ουσιαστικά παραδεχόταν ότι όσα έλεγε ήταν ανακριβή, ώστε να μην προχωρήσει δικαστικά η υπόθεση.

Αυτή η πρωτοφανής επίθεση του πρύτανη στους κινητοποιούμενους φοιτητές ήταν και ο λόγος που χτίσαμε συμβολικά την είσοδο του γραφείου του, μετά από απόφαση της γενικής συνέλευσης του Συλλόγου Φοιτητών της Πολυτεχνικής Σχολής, δείχνοντας έτσι πως οι μηνύσεις δε μπορούν να καταστείλουν τους συλλογικούς αγώνες. Το αποτέλεσμα αυτής της ενέργειας, όπως και όλων των κινήσεων αλληλεγγύης στον συμφοιτητή μας φάνηκε την ημέρα της δίκης, όπου -όπως προαναφέραμε- ο Καραμπίνης αναγκάστηκε ουσιαστικά σε άτακτη υποχώρηση.

Η κινητοποίηση αυτή, ενόχλησε ιδιαιτέρως τη συντηρητική πτέρυγα του πολιτικού κόσμου, επειδή έδειξε πως υπάρχουν δυναμικά κομμάτια του φοιτητικού κόσμου που μπορούν και υπερασπίζονται τα δικαιώματα και τα συμφεροντά τους, απέναντι σε επιθέσεις που δέχονται από την επέλαση του νεοφιλελευθερισμού. Ύστερα από επερώτηση του Έβερτ στη Βουλή και  διάβημα του υπέρ εισαγγελικής παρέμβασης, η εισαγγελία της Ξάνθης κάλεσε 6 φοιτητές που συμμετείχαν στην κινητοποίηση του χτισίματος του γραφείου του Καραμπίνη και που θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για τρία αδικήματα. Η δίκη έλαβε χώρα στις 27 του προηγούμενου Οκτώβρη στην οποία οι 6 συμφοιτητές μας κρίθηκαν αθώοι με ομόφωνη απόφαση του Τριμελούς Πλημελιοδικείου Ξάνθης και ανάλογη πρόταση του εισαγγελέα της έδρας .

Παρόλα αυτά, στο κλίμα τρομοκρατίας και με θέληση από μεριά του κράτους να διασπαστεί αλλά και να τιμωρηθεί η δράση των αγωνιζομένων ανθρώπων, η Εισαγγελέα Εφετών άσκησε έφεση και πλέον η υπόθεση θα πρέπει να δικαστεί εκ νέου στην Κομοτηνή στις 28 του Απρίλη. Σε αυτό προφανώς συνέβαλε και η κριτική για το αποτέλεσμα της δίκης ρουφιάνων μεγαλοδημοσιογράφων τύπου Παναγιωταρέας, Πρετεντέρη και Μανδραβέλη. Η υπόθεση δεν αφορά μόνο τους διωκομένους αλλά ολόκληρο το κομμάτι των ανθρώπων που επιλέγουν να συγκρουστούν με την πολιτική ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης, την πολιτική της ανεργίας, της φτώχειας, της λιτότητας και της τρομοκρατίας. Το κομμάτι αυτό των ανθρώπων που επιλέγει να οργανωθεί και να δράσει συλλογικά, ώστε να αντισταθεί σε αυτά που αποφασίζουν άλλοι για αυτούς, χωρίς αυτούς. Οι συλλογικοί αγώνες μπορούν να είναι νικηφόροι και έτσι συλλογικά πρέπει να δράσουμε και τώρα.

ΚΥΡΙΑΚΗ 14/3 και ώρα 18:00 ΣΤΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΠΡΟΚΑΤ ανοιχτή συνέλευση της ΑΠΦ

ΔΕΥΤΕΡΑ 15/3 και ώρα 20.00 ΣΤΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΠΡΟΚΑΤ ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΑΠΦ-ΕΑΑΚ για το θέμα της δίωξης.


ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ
ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΡΟΜΑΖΟΥΝ ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΜΦΟΙΤΗΤΕΣ ΜΑΣ

Αυτόνομη Πρωτοβουλία Φοιτητών

ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΕΔΩΛΙΟ

Τον Σεπτέμβρη του 2005 το πρυτανικό συμβούλιο προσπάθησε να ιδιωτικοποιήσει την φοιτητική λέσχη. Ο Σύλλογος Φοιτητών (ΣΦ) προχώρησε σε δυναμικές κινητοποιήσεις, μαζικές γενικές συνελεύσεις, καταλήψεις και σπασίματα διαγωνισμών, για να την αποτρέψει. Κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων δημοσιογράφοι μαζί με το πρυτανικό συμβούλιο προσπάθησαν να τις συκοφαντήσουν. Σε απάντηση αυτών των λασπολογιών ένας συμφοιτητής μας παρενέβη σε μια ζωντανή εκπομπή προσπαθώντας να υπερασπιστεί τον ΣΦ. Τα λόγια του διαστρεβλώθηκαν σκοπίμως και ο τότε πρύτανης Καραμπίνης έκανε μήνυση και αγωγή σε βάρος του φοιτητή, ζητώντας 200.000 ευρώ και ένα χρόνο φυλάκιση, προσπαθώντας να τρομοκρατήσει τους αγωνιζόμενους φοιτητές. Φυσικά ο ΣΦ υπερασπίστηκε το διωκόμενο μέλος του και αποφάσισε μια σειρά κλιμακούμενων κινητοποιήσεων με αποκορύφωμα το χτίσιμο του γραφείου του Καραμπίνη. Ήταν μια συμβολική ενέργεια που είχε σκοπό να δείξει πως καθηγητές που κάνουν μηνύσεις σε αγωνιζόμενους φοιτητές δεν έχουν θέση στο πανεπιστήμιο. Μετά από την δημοσιότητα που έλαβε το θέμα ασκήθηκε από τον εισαγγελέα δίωξη σε έξι συμφοιτητές μας.
Η δυναμική υπεράσπιση του διωκόμενου από τον ΣΦ πίεσε και απομόνωσε τόσο πολύ τον Καραμπίνη που αναγκάστηκε να αποσύρει και τη μήνυση και την αγωγή, παραδεχόμενος μάλιστα και το λάθος του (sic) να προχωρήσει στις παραπάνω ενέργειες. Σειρά είχε η δίκη των έξι συμφοιτητών μας στην οποία αθωώθηκαν ομόφωνα και μάλιστα και με πρόταση του εισαγγελέα. Σε αυτήν την απόφαση συνέβαλαν καθοριστικά οι κινήσεις αλληλεγγύης και η μαζική παρουσία φοιτητών, περίπου 250 από όλη την βόρεια ελλάδα μέσα και έξω από τα δικαστήρια. Η απόφαση αυτή δεν έγινε αρεστή από συντηρητικούς πολιτικούς και δικαστικούς κύκλους και ασκήθηκε έφεση στους έξι αθωωθέντες η οποία θα εκδικαστεί στις 28 Απρίλη στο εφετείο της Κομοτηνής.
Η απόφαση για την έφεση αυτή είναι πρωτοφανής καθώς σε περίπτωση ομόφωνης αθώωσης είναι εξαιρετικά σπάνιο να ασκηθεί έφεση και η κίνηση δείχνει την προσπάθεια του κράτους να τρομοκρατήσει κάθε αγωνιζόμενο. Η κίνηση αυτή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την προσπάθεια της κυβέρνησης να περάσει αντιλαϊκά μέτρα η οποία φοβούμενη μαζικές κινητοποιήσεις έχει ανάγκη να καταστείλει και να τρομοκρατήσει το λαϊκό κίνημα.
Αλλεπάλληλες είναι μάλιστα οι επιθέσεις στο πανεπιστημιακό άσυλο που αποτελεί κοινωνική κατάκτηση, η οποία προστατεύει τις δυναμικές κινητοποιήσεις απέναντι στην κρατική καταστολή. Κρίνοντας από τις δύο πρόσφατες παραβιάσεις του ασύλου στο ΕΜΠ και στο ΑΠΘ, θεωρούμε προφανή την κλιμάκωση τέτοιων κινήσεων από πλευράς του κράτους.
Πρέπει λοιπόν να ξεκαθαριστεί ότι η δίωξη αυτή δεν αποτελεί προσωπική υπόθεση των έξι διωκόμενων αλλά επίθεση ενάντια στο φοιτητικό κίνημα της Ξάνθης. Γι' αυτό η απάντηση μας πρέπει να είναι συλλογική καθώς μια αθώωση θα αποτελέσει νίκη ενάντια σε πολιτικές καταστολής και σημαντική παρακαταθήκη για τους επόμενους αγώνες.

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟΙ Ή ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ
ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ


Πρωτοβουλία αλληλεγγύης
(Ε.Π.Α.Α.-Ε.Α.Α.Κ., Α.Π.Φ, Ανένταχτοι Αγωνιστές)

Το διάστημα Σεπτεμβρίου-Νοεμβρίου του 2005 ο φοιτητικός σύλλογος της πολυτεχνικής κινητοποιήθηκε ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της φοιτητικής λέσχης, που επιχειρήθηκε από τις πρυτανικές αρχές (τότε πρύτανης ήταν ο Καραμπίνης). Αυτό έγινε στο πλαίσιο υπεράσπισης ενός κεκτημένου του φοιτητικού κινήματος, της δημόσιας και δωρεάν σίτισης για όλους τους φοιτητές. Οι κινητοποιήσεις του συλλόγου ήταν δυναμικές με καταλήψεις, σπασίματα διαγωνισμών, πορείες και δημοσιοποίηση του ζητήματος στην τοπική κοινωνία. Αυτός ήταν και ο λόγος που βρήκε μπροστά του την αντίδραση των πρυτανικών αρχών, η οποία επιχειρήθηκε να προσωποποιηθεί στο πρόσωπο του συμφοιτητή Λ.Μπέτση, αφού ο Καραμπίνης προχώρησε σε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση και αγωγή ζητώντας 200.000 ευρώ και έναν χρόνο φυλάκισης. Την ημέρα της δίκης βέβαια, ο Καραμπίνης όχι μόνο δεν πήρε τίποτα από αυτά που ζητούσε, αλλά αναγκάστηκε να υπογράψει δήλωση συμβιβασμού, στην οποία ουσιαστικά παραδεχόταν ότι όσα έλεγε ήταν ανακριβή, ώστε να μην προχωρήσει η υπόθεση σε δίκη.

Αυτή η πρωτοφανής επίθεση του πρύτανη στους κινητοποιούμενους φοιτητές ήταν και ο λόγος που χτίσαμε συμβολικά την είσοδο του γραφείου του, μετά από απόφαση της γενικής συνέλευσης, δείχνοντας έτσι πως οι μηνύσεις δε μπορούν να καταστείλουν τους συλλογικούς αγώνες. Το αποτέλεσμα αυτής της ενέργειας, όπως και όλων των κινήσεων αλληλεγγύης στον Λ.Μπέτση φάνηκε την ημέρα της δίκης, όπου ο Καραμπίνης αναγκάστηκε ουσιαστικά σε άτακτη υποχώρηση.

Κάτω τα ξερά σας από το άσυλο..

Αυτές οι κινήσεις αλληλεγγύης όμως ήταν η αφορμή για την εξουσία να βάλει στο στόχαστρό της το άσυλο, ένα θέμα που εκείνη την περίοδο συζητιόταν πολύ λόγω και του νέου νόμου-πλαίσιο που θα ψήφιζε η κυβέρνηση της Ν.Δ. Μετά το χτίσιμο του γραφείου του Καραμπίνη και ύστερα από επερώτηση του Έβερτ στη Βουλή, ο εισαγγελέας άσκησε αυτεπάγγελτη δίωξη σε έξι φοιτητές, τα στοιχεία των οποίων έδωσαν στον εισαγγελέα οι γραμματείες των σχολών. Πρόκειται για μια ξεκάθαρη επίθεση στο άσυλο, αλλά και στους συλλογικούς αγώνες και τις δυναμικές μορφές πάλης που επιλέγουν τα κινήματα. Αυτό άλλωστε το ζήσαμε και όσοι συμμετείχαμε στις κινητοποιήσεις ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και του νέου νόμου-πλαίσιο, όπου η κυβέρνηση επέλεξε την όξυνση της καταστολής για να αντιμετωπίσει το φοιτητικό κίνημα και υπάρχουν ακόμα συμφοιτητές μας οι οποίοι κατηγορούνται για τη συμμετοχή τους σε αυτό το κίνημα.

Το άσυλο ανήκει σε όλο το λαό..

Τι είναι όμως το άσυλο και γιατί η εξουσία το πολεμάει με τόσο μένος; Προφανώς το άσυλο δεν υπάρχει για να διασφαλίζει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, όπως αναφέρεται στο σύνταγμα, καθώς σε καιρό ¨δημοκρατίας¨ η ελεύθερη διακίνηση ιδεών επιτρέπεται σε όλους τους χώρους. Το άσυλο κατακτήθηκε μέσα από κοινωνικούς αγώνες και υπάρχει ακριβώς για να προστατεύει τα κοινωνικά κινήματα από προσπάθειες καταστολής του από τους εκάστοτε κυβερνώντες. Γι’ αυτό και η πρεμούρα τους να ¨τελειώνουν¨ με αυτό το θεσμό.

Στις 27 Οκτώβρη εκδικάζεται η υπόθεση των έξι συμφοιτητών μας. Το κράτος προσπαθεί να προσωποποιήσει την επίθεσή του στο φοιτητικό κίνημα και στις ριζοσπαστικές πρακτικές που αυτό υιοθετεί, οι οποίες πολλές φορές ξεπερνούν τα όρια της αστικής νομιμότητας, καθώς επίσης επιτίθεται και στο άσυλο. Η υπόθεση αυτή δεν αφορά όμως αυτά τα έξι άτομα, αλλά ολόκληρο το κομμάτι των ανθρώπων που επιλέγουν να συγκρουστούν με την πολιτική ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης, την πολιτική της ανεργίας, της φτώχειας, της λιτότητας και της τρομοκρατίας. Το κομμάτι αυτό των ανθρώπων που επιλέγει να οργανωθεί και να δράσει συλλογικά, ώστε να αντισταθεί σε αυτά που αποφασίζουν άλλοι για αυτούς, χωρίς αυτούς. Οι συλλογικοί αγώνες μπορούν να είναι νικηφόροι και έτσι συλλογικά πρέπει να δράσουμε και τώρα.

-Οι κοινωνικοί αγώνες δεν είναι νόμιμοι ή παράνομοι. Είναι δίκαιοι.

-Όχι στην ποινικοποίηση των συλλογικών αγώνων. Η τρομοκρατία δε θα περάσει.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΞΙ ΣΥΜΦΟΙΤΗΤΕΣ ΜΑΣ - ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 27/10

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ Σ.Φ. ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 22/10 16.00 (αμφ. Προκάτ)