Οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση απειλούν ακόμη την εκπαίδευση και τα κοινωνικά μας κεκτημένα. Βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σημείο και η συνέχιση του αγώνα είναι απαραίτητη. Ακόμα και αν το ΠΑΣΟΚ αποχωρώντας από τη διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης αφαιρεί από την κυβέρνηση το “πλεονέκτημα” των 180 ψήφων που θα μπορούσε να έχει, αυτό δε σημαίνει ότι το άρθρο 16 δε θα αναθεωρηθεί στην επόμενη βουλή. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να εφησυχάζουμε λόγω τέτοιων κινήσεων μέσα στη βουλή, οι οποίες ουσιαστικά δε διασφαλίζουν τίποτα. Άλλωστε μεγαλοστελέχη του ΠΑΣΟΚ δηλώνουν απερίφραστα υπέρ της αναθεώρησης του άρθρου 16. Όσον αφορά τώρα το νέο νόμο-πλαίσιο, η κυβέρνηση δε χρειάζεται τη συγκατάθεση κανενός άλλου και δείχνει αποφασισμένη να τον κάνει πραγματικότητα. Το κίνημα δε θα παίξει στο παιχνίδι των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, δε θα αναμιχθεί στα μικροπολιτικά τους συμφέροντα, πρέπει να συνεχίσει δυναμικά ώστε να αποσυρθεί ο νέος νόμος πλαίσιο και να μην αναθεωρηθεί το άρθρο 16.

Ο αγώνας του φοιτητικού κινήματος έχει ως τώρα οριστεί κυρίως από το τετράπτυχο “συνελεύσεις-καταλήψεις-διαδηλώσεις-συγκρούσεις”. Αντιλαμβανόμαστε πια ότι το κίνημα πρέπει να ξεπεράσει τη λογική αυτή και να προχωρήσει σε πολύμορφες δράσεις (όπως ήταν το κρέμασμα πανό στο εργατικό κέντρο), να αναλάβει την πληροφόρηση της υπόλοιπης κοινωνίας για τον αγώνα του, μην αφήνοντας την «αποκλειστικότητα» αυτή στα αστικά ΜΜΕ. Τα αστικά ΜΜΕ χρησιμοποιούνται από το κράτος και το κεφάλαιο και επιχειρείται μέσα από αυτά μία μεθοδευμένη πολεμική ενάντια στο κίνημα. Έτσι, δεν μπορεί να επαφίεται η πληροφόρηση-επικοινωνία σε “καλοθελητές”, είναι δικιά μας ευθύνη και υποχρέωση.

Πέραν αυτού, πρέπει να καταβάλλουμε μεγαλύτερη προσπάθεια για την κοινωνικοποίηση του αγώνα. Αν και η ανάγκη αυτή είχε διαφανεί από το Μάη-Ιούνη ως αυτή τη στιγμή δεν έχουμε καταφέρει να συνδέσουμε το φοιτητικό κίνημα με άλλους κοινωνικούς χώρους, δεν έχουμε καταφέρει ουσιαστικά να ξεπεράσουμε τα στενά όρια του πανεπιστημίου.

Το κίνημα αντιμετωπίζει όμως και προβλήματα στην οργάνωσή του και αυτό γιατί όταν μιλάμε για ένα κίνημα αμεσοδημοκρατικό, με συμμετοχή όλων και ισότητα στη λήψη αποφάσεων, αυτό μεταφράζεται στρεβλά από συνιστώσες του κινήματος. Και αναφερόμαστε στη στάση της ΕΑΑΚ μέσα στο κίνημα, που προσπαθεί να συνδέσει την αμεσοδημοκρατία με την πολιτική ηγεμονία. Οι δύο έννοιες είναι από τη φύση τους ασύνδετες και αντίθετες. Πολιτική ηγεμονία είναι η επιβολή των θέσεων και των αποφάσεων μιας πολιτικής δύναμης στις άλλες, ή σε μη οργανωμένους αλλά συμμετέχοντες σε έναν κοινό αγώνα, όταν αυτή η πολιτική δύναμη έχει τους συσχετισμούς να το κάνει. Αντιθέτως η αμεσοδημοκρατία σημαίνει διάλογος-σύνθεση-ομοφωνία, και σε μια τέτοια διαδικασία συμμετέχουν όλοι οι αγωνιζόμενοι. Όταν λοιπόν σε μια γενική συνέλευση του σ.φ. (η οποία από την ΕΑΑΚ θεωρείται αμεσοδημοκρατική) εκφράζεται η θέση “δε μπορώ να ξεπεράσω το σχήμα μου” για ποια συνδιαμόρφωση και αμεσοδημοκρατία μιλάμε. Η συμμετοχή όλων των αγωνιζόμενων στη λήψη αποφάσεων λοιπόν δεν επιτυγχάνεται μέσα από τη γενική συνέλευση, γι’ αυτό προκύπτει η ανάγκη ύπαρξης ενός συντονιστικού αγώνα, ουσιαστικού, με πολιτικό λόγο, στο οποίο όλοι ισότιμα, συνδιαμορφώνοντας θα μπορούν να αποφασίζουν για τον αγώνα τους.

Παρ’ όλ’ αυτά, το κίνημα παρουσιάζει συνεχώς μία εξέλιξη και αυτό φάνηκε στην Αθήνα στις 8/2, όταν κάποιοι φοιτητές μετά το τέλος της πορείας και αφού αυτή γυρνούσε προς το Πολυτεχνείο αποφάσισαν να περιφρουρήσουν το άσυλο οι ίδιοι μένοντας έξω από τον προαύλιο χώρο. Οι δυνάμεις των ΜΑΤ ακολούθησαν την πορεία προς το Πολυτεχνείο σύμφωνα με τη συνήθη τακτική τους, προσπαθώντας να δημιουργήσουν επεισόδια που θα πλήξουν την εικόνα του ασύλου μέσω των ΜΜΕ. Η παρουσία όμως των φοιτητών εκεί τους εμπόδισε να καταπατήσουν ξανά το άσυλο και να προκαλέσουν σύρραξη.

Στην ίδια πορεία όμως αντιληφθήκαμε πως το κίνημα δεν έχει κατακτήσει το να δρα σύμφωνα με αυτά που αποφασίζει το ίδιο, σύμφωνα με αυτά που αποφασίζονται από τα κάτω. Είδαμε σε δράση τους φοιτητοπατέρες να αποφασίζουν για τους φοιτητές στον δρόμο χωρίς αυτούς. Να σταματούν την πορεία λίγο πριν τις αστυνομικές δυνάμεις, να “απαγορεύουν” τη σύγκρουση. Να κρατάνε το μπλοκ σύγκρουσης αποκομμένο από το υπόλοιπο σώμα της πορείας και ακινητοποιημένο για αρκετά λεπτά έτσι ώστε να δείχνει κάτι ξένο και φανατισμένο εναντίον της αστυνομίας. Το φοιτητικό κίνημα δεν πρέπει να άγεται και να φέρεται από φοιτητοπατέρες, πρέπει να τους ξεπεράσει, να τους αφαιρέσει το ρόλο τους.

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΦΟΙΤΗΤΩΝ

Η Αυτόνομη Πρωτοβουλία Φοιτητών πραγματοποιεί

ανοιχτές συνελεύσεις κάθε Σάββατο στις 17:00 στο αμφιθέατρο προκάτ