Ο νέος νόμος-πλαίσιο -την ψήφιση του οποίου αντιπαλεύαμε από το 2006 μέσα από συλλογικές διαδικασίες και δυναμικές κινητοποιήσεις- βρίσκεται μπροστά μας έτοιμος για εφαρμογη. Το πρώτο μέτρο που έρχεται η κυβέρνηση να εφαρμόσει είναι αυτό της καθολικής ψηφοφορίας για την ανάδειξη πρυτάνεων και προέδρων τμημάτων. Σε αυτή την κίνηση κομμάτια του κινηματικού μπλοκ αντιστέκονται έμπρακτα μπλοκάροντας τις διαδικασίες ψήφισης είτε καταλαμβάνοντας τις σχολές την ημέρα διεξαγωγής εκλογών είτε απομακρύνοντας τις κάλπες.

Η κρατική προπαγάνδα μέσα από τα μμε ασκώντας πολεμική στις κινήσεις του κινήματος ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση αντιστρέφει την πραγματικότητα. Οι αντιστάσεις μέσα στα πανεπιστήμια ενάντια στη νεοφιλελεύθερη επίθεση που έχουν αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια παρουσιάζονται σαν αποτέλεσμα συσπείρωσης μειοψηφικών ομάδων. Εικόνες βίας γδυμένες από το πολιτικό τους περιεχόμενο βομβαρδίζουν τις τηλεοπτικές οθόνες έχοντας ως δέκτη μια κοινωνία που έχει νωπές ήττες σε εκπαιδευτικό, εργασιακό, φοιτητικό, ακρίβειας. Η κρατική και παρακρατική βία παρουσιάζεται νομιμοποιημένη και αναγκαία για την απόκρουση των "μειοψηφιών" που αντιστέκονται στην "έννομη τάξη". Το μονοπώλιο της βίας από το κράτος πρέπει να εμπεδωθεί σαν αλήθεια στη συνείδηση του κάθε ατόμου, σε αντίθετη περίπτωση η κινηματική βία θα ξέφευγε από το μανιχαϊστικό μοντέλο (βία=κακό, {αστική}δημοκρατία=καλό) και ίσως αντιμετωπιζόταν από ευρύτερες μάζες ως εργαλείο όπως πραγματικά είναι.

Η ψηφοφορία από την βάση των φοιτητών για τους πρυτάνεις και τους προέδρους των τμημάτων αν ειδωθεί αποκομμένη από το ευρύτερο σκηνικό της επίθεσης στο χώρο της εκπαίδευσης μέσω του νόμου-πλαισίου είναι φαινομενικά μια διαδικασία δημοκρατικότερη της προηγούμενης αφού αίρεται ένα επίπεδο διαμεσολάβησης. Επιχείρημα του υπουργείου είναι ότι έτσι παύουν οι πελατειακές σχέσεις μεταξύ εκλεκτόρων των παρατάξεων και καθηγητών. Όμως αυτές οι σχέσεις απλά μετασχηματίζονται με διπλό τρόπο - δεν παύουν να υπάρχουν. Σε ένα μεγάλο βαθμό οι παρατάξεις με μηχανισμούς που διατηρούν μπορούν να συνεχίσουν τις δοσοληψίες με τους καθηγητές με βάση τα εκλογικά τους αποτελέσματα (οι καθεστωτικές παρατάξεις ως εκφραστές συστημικής ιδεολογίας επηρεάζουν σημαντική μερίδα φοιτητών), ενώ παράλληλα σε κάποιο βαθμό οι πελατειακές σχέσεις εξατομικεύονται (αυτός είναι άλλωστε ο τύπος "δημοκρατίας" που επιχειρείται να διατρανωθεί: διάσπαση συλλογικών υποκειμένων σε άτομα-ψηφοφόρους διαχειριστών των πολιτκών του συνασπισμού κράτους-κεφαλαίου).

Άλλες φωνές -ακόμα και εντός κινηματικού μπλοκ- βάζουν σαν κομβικό το ζήτημα των προσώπων / υποψήφιων πρυτάνεων και προέδρων. Είναι προφανές ότι ανεξαρτήτως "προθέσεων" οι πρόεδροι τμημάτων και οι πρυτάνεις θα κληθούν να εφαρμόσουν το νέο νόμο-πλαίσιο. Η λειτουργία των ιδρυμάτων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, η πειθάρχηση, η αυθαιρεσία, η υποχρηματοδότηση είναι φαινόμενα που υπάρχουν όχι εξαιτίας ενός διαχειριστικού μπλόκ αλλά είναι αποτελέσματα ενός συστήματος νεοφιλελεύθερης καπιταλισιτκής αναδιάρθρωσης και παράλληλα της ύφεσης των ανταγωνιστικών κινημάτων.

Τα τμήματα πολιτικών μηχανικών και μηχανικών περιβάλλοντος ανακοίνωσαν τη διεξαγωγή προεδρικών εκλογών την Τετάρτη 18/6. Η διαδικασία αυτή αποτελεί εφαρμογή του νόμου-πλαισίου και ως τέτοια να την εμποδίσουμε.

Η αντιμετώπιση του νέου νόμου-πλαισίου και ότι αυτός συνεπάγεται πρέπει να εξαταστεί συνολικά. Δεν μπορεί να υπάρξει διαχωρισμός σε "καλά" και "κακά" μέτρα (ακόμα και στη υποθετική περίπτωση που υπήρχε κάτι θετικό στο ν.νόμο-πλαίσιο). Για να μην καταρτιστούν και εφαρμοστούν 4ετή οικονομικά προγράμματα, οι λίστες συγγραμάτων, οι αντιδραστικοί εσωτερικοί κανονισμοί, η ενταντικοποίηση, οι manager, οι εκλογές-άλλωθι για πρυτάνεις και προέδρους υπεραυξημένων αρμοδιοτήτων οφείλουμε να πράξουμε. Η αποχή στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι λύση, σημαίνει αποδοχή, εφαρμογή και νομιμοποίηση της κατάστασης, καθώς στοχεύει σε μια απονομιμοποίηση στην "συνείδηση" των φοιτητών και μας πάει ενα βήμα πίσω απο τον πραγματικό καθήκον που έχουμε αυτή τη στιγμή, την μη εφαρμόγη κανενός μέτρου του νέου νόμου πλαισίου δηλαδή.

Η ανατροπή του ν.νόμου-πλαισίου δεν θα έρθει μέσα από επιμέρους ενέργειες και μόνο, ας μην έχουμε αυταπάτες. Για την συνολική ανατροπή του απαιτείται μαζική κινηματική αντιπαράθεση με το κράτος. Να ξαναβγούμε στο προσκήνιο στο κεντρικο πολιτικό πεδίο. Να επανακοινωνικοποιήσουμε ως ζήτημα την αντίσταση και την ανάπτυξη δομών κοινωνικής αυτοάμυνας.

Καλούμε σε Συντονιστικό την Πέμπτη 12/6, 21.00 στο αμφιθέατρο ΠΡΟΚΑΤ.