Η ανάθεση σκοτώνει τη διάθεση
Στο μέτωπο του ασφαλιστικου..
Πριν ακόμη ψηφιστεί στη βουλή το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό, πρόθυμες -όπως πάντα- οι
συνδικαλιστικές ηγεσίες κήρυξαν την λήξη των κινητοποιήσεων. Οι κλάδοι και σωματεία που πιο δυναμικά κατέβηκαν στο δρόμο και που οι απεργιακές κινητοποιήσεις τους χτυπούν από τα πιο νευραλγικά σημεία της κοινωνικής οργάνωσης δηλαδή οι εργαζόμενοι στη καθαριότητα δήμων και οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ μαζεύτηκαν πίσω άρον άρον από τους εργατοπατέρες. Ακριβώς μετά την απεργία και συγκέντρωση-πορεία στο Σύνταγμα την περασμένη Τετάρτη με συμμετοχή πάνω από 150.000 εργαζομένων, φοιτητών και ανέργων αντί να συνεχιστεί ο αγώνας κάποιοι καλούν σε συγκέντρωση-κήδεία για Πέμπτη και άλλοι βγάζουν ανακοινώσεις για παύση του αγώνα και "συνέχιση με άλλα μέσα". Μέσα σε αυτήν την κατάντια δεν λείπει και το συνδικαλιστικό μέτωπο του ΚΚ, το ΠΑΜΕ. Είναι γνωστό ότι το ΠΑΜΕ "ελέγχει" μεγάλα συνδικάτα όπως αυτό των κλωστοϋφαντουργών, των οικοδόμων κ.α. πουλάει αγωνιστικό φρόνημα μην κάνοντας όμως σε τελική ανάλυση τίποτα που θα διαταράξει την κοινωνική ειρήνη. Ένα ΠΑΜΕ που την Τετάρτη και Πέμπτη βρήκε σκόπιμο να μοιράζει κείμενα στο κέντρο της Αθήνας μέσα στις συγκεντρώσεις που να μην λένε κουβέντα για συνέχιση του αγώνα, κουβέντα για τη δυνατότητα ανατροπής του, αντίθετα στάθηκε πάλι (λόγω γραμμής φυσικά) ως μηχανή άντλησης ψήφων (με λίγα λόγια το κείμενο έγραφε "έναντια σε συγκυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ δεν σε πουλάει, ενίσχυσε το κκε ακόμα και αν δεν συμφωνείς μαζί του"). Η ξεπουλημένη ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ καμία περαιτέρω κινητοποίηση δεν εξαγγέλουν, και αυτό δεν μας εκπλήσσει είναι σαφές ότι πρόκειται για εργοδοτικά σωματεία κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών. Για μια ακόμη φορά γίνεται αντιληπτό με τον πιο δυσάρεστο τρόπο ότι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες και τα κομματικα ελεγχόμενα μέτωπα παίζουν έναν καθοριστικό ρόλο για το σύστημα: του εγγυητή της "ταξικής" ειρήνης..
Ως πότε θα ανεχόμαστε αυτό το αίσχος; Ο κάθε εργαζόμενος, ο κάθε νεολαίος και άνεργος πρέπει να αντιληφθεί ότι μέσα από τις δικές του δυνάμεις θα γεννηθούν και θα πραγματωθούν αγώνες νικηφόροι. Με συμμετοχή στα σωματεία βάσης και διαμόρφωσης πολιτικού λόγου και δράσης από τα κάτω, με συνέπεια και πλήρη συνείδηση της ταυτότητας μας απέναντι σε κράτος και κεφάλαιο. Γιατί πέρα από την ευθύνη των κάθε λογής ηγεσιών, αναδεικνύεται και η ευθύνη του καθενός από εμάς που δεν όξυνε τα πράγματα στα άκρα, που εμπιστεύτηκε δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια όργανα, που δεν πήρε την κατάσταση στα χέρια του μαζί με άλλους αγωνιζόμενους ανθρώπους.
Να μην τρέφουμε αυταπάτες για της κοινοβουλευτικές ντρίπλες που εξελίσσονται στα έδρανα της βουλής. Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ με την πρόταση δημοψηφίσματος, όσο και το ΠΑΣΟΚ σήμερα με την πρόταση μομφής στο παρά πέντε πριν την ψήφιση του νομοσχεδίου, δεν είναι τίποτα άλλο από κανάλια εκτόνωσης του "κινήματος". Ο στόχος και η ρεαλιστική πρόταση για την ανατροπή του ασφαλιστικού εκτρώματος μπορεί να είναι η Γενική Απεργία, οι "άγριες" απεργίες σε κλάδους, το γενικό black-out, το να πήξουν οι δρόμοι στο σκουπίδι, όχι οι αλχημείες των επίδοξων διαχειριστών του συστήματος. Γιατί το ασφαλιστικό δεν είναι ζήτημα διαχειριστικό, που θα το λύσει η εκάστοτε κυβέρνηση με τους εργατοπατέρες, είναι ζήτημα κοινωνικών συσχετισμών και λύνεται στις απεργίες, στις καταλήψεις και στους δρόμους.
Ας είμαστε έτοιμοι να στηρίξουμε κινητοποιήσεις στην Ξάνθη που θα εξαγγείλουν πρωτοβουλίες και σωματεία/συνδικάτα. Είναι ζήτημα ουσίας να αντιληφθεί η κοινωνία που πλήττεται ότι μόνος δρόμος είναι ο αγώνας και η έμπρακτη αλληλεγγύη. Να θυμίσουμε ότι και ο ν. 815 για τα πανεπιστήμια χρειάστηκε αγώνας και κλιμάκωση και πολύ μετά την ψήφιση του για να ανατραπεί. Μακρία όμως από εκτονωτικές λύσεις του "πολύμορφου αγώνα διαρκείας" που είναι η συνταγή που προσφέρουν συγκεκριμένες αγωνιστικές μερίδες. Ναι στο πολύμορφο αγώνα, ναι στη διάρκεια, αλλά δεν εγκαταλείπουμε τα κύρια όπλα του εργατικού και φοιτητικού κινήματος στα μέσα πάλης, την απεργία και την κατάληψη, οξύνουμε πάντα.
Στα δικά μας..
Στο μέτωπο του δικού μας κοινωνικού χώρου τώρα, με την κατάθεση πριν λίγο καιρό στη σύνοδο των πρυτάνεων στην Κομοτήνη του νέου πρότυπου εσωτερικού κανονισμού και των τετραετών οικονομικών προγραμμάτων βλέπουμε τη νέα στόχευση του υπουργείου. Μέσα σε όλα, υπάρχει κεφάλαιο Φύλαξης ΑΕΙ δίχως(;!) περιεχόμενο, η σύσταση Πειθαρχικών συμβουλίων και μέτρων, η γραμμική ποσόστωση για την κατανομή κονδυλίων ανάλογα με τη κατηγορία της κάθε σχολής, ο σαφής ορισμός του ενεργού φοιτητή (μέχρι ν εξάμηνα σπουδών) και η χρηματοδότηση των ιδρυμάτων γίνεται με βάση του αριθμού των ενεργών φοιτητών, παραγράφους για έρευνα από ιδιώτες, ανταποδοτικές υποτροφίες στους φοιτητές και χαμηλά
αμειβόμενη part-time εργασία από φοιτητές. Ότι ακριβώς επιχειρούσε να αντιπαλέψει -σαν αιχμές- το φοιτητικό κίνημα: την ένταση των ταξικών φραγμών, την επίθεση στο άσυλο, την πειθάρχηση, την επιβολή του νέου μοντέλου εργαζομένου κλπ.
Με αφορμή όλα τα παραπάνω η ΑΠΦ καλεί στη Γ.Σ. του Σ.Φ. την Τετάρτη 26/3 στις 15.00.
Αυτόνομη Πρωτοβουλία Φοιτητών
(Η ΑΠΦ πραγματοποιεί τις ανοικτές της συνελέυσης κάθε Πέμπτη 20.30 στο προκάτ)
Πριν ακόμη ψηφιστεί στη βουλή το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό, πρόθυμες -όπως πάντα- οι
συνδικαλιστικές ηγεσίες κήρυξαν την λήξη των κινητοποιήσεων. Οι κλάδοι και σωματεία που πιο δυναμικά κατέβηκαν στο δρόμο και που οι απεργιακές κινητοποιήσεις τους χτυπούν από τα πιο νευραλγικά σημεία της κοινωνικής οργάνωσης δηλαδή οι εργαζόμενοι στη καθαριότητα δήμων και οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ μαζεύτηκαν πίσω άρον άρον από τους εργατοπατέρες. Ακριβώς μετά την απεργία και συγκέντρωση-πορεία στο Σύνταγμα την περασμένη Τετάρτη με συμμετοχή πάνω από 150.000 εργαζομένων, φοιτητών και ανέργων αντί να συνεχιστεί ο αγώνας κάποιοι καλούν σε συγκέντρωση-κήδεία για Πέμπτη και άλλοι βγάζουν ανακοινώσεις για παύση του αγώνα και "συνέχιση με άλλα μέσα". Μέσα σε αυτήν την κατάντια δεν λείπει και το συνδικαλιστικό μέτωπο του ΚΚ, το ΠΑΜΕ. Είναι γνωστό ότι το ΠΑΜΕ "ελέγχει" μεγάλα συνδικάτα όπως αυτό των κλωστοϋφαντουργών, των οικοδόμων κ.α. πουλάει αγωνιστικό φρόνημα μην κάνοντας όμως σε τελική ανάλυση τίποτα που θα διαταράξει την κοινωνική ειρήνη. Ένα ΠΑΜΕ που την Τετάρτη και Πέμπτη βρήκε σκόπιμο να μοιράζει κείμενα στο κέντρο της Αθήνας μέσα στις συγκεντρώσεις που να μην λένε κουβέντα για συνέχιση του αγώνα, κουβέντα για τη δυνατότητα ανατροπής του, αντίθετα στάθηκε πάλι (λόγω γραμμής φυσικά) ως μηχανή άντλησης ψήφων (με λίγα λόγια το κείμενο έγραφε "έναντια σε συγκυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ δεν σε πουλάει, ενίσχυσε το κκε ακόμα και αν δεν συμφωνείς μαζί του"). Η ξεπουλημένη ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ καμία περαιτέρω κινητοποίηση δεν εξαγγέλουν, και αυτό δεν μας εκπλήσσει είναι σαφές ότι πρόκειται για εργοδοτικά σωματεία κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών. Για μια ακόμη φορά γίνεται αντιληπτό με τον πιο δυσάρεστο τρόπο ότι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες και τα κομματικα ελεγχόμενα μέτωπα παίζουν έναν καθοριστικό ρόλο για το σύστημα: του εγγυητή της "ταξικής" ειρήνης..
Ως πότε θα ανεχόμαστε αυτό το αίσχος; Ο κάθε εργαζόμενος, ο κάθε νεολαίος και άνεργος πρέπει να αντιληφθεί ότι μέσα από τις δικές του δυνάμεις θα γεννηθούν και θα πραγματωθούν αγώνες νικηφόροι. Με συμμετοχή στα σωματεία βάσης και διαμόρφωσης πολιτικού λόγου και δράσης από τα κάτω, με συνέπεια και πλήρη συνείδηση της ταυτότητας μας απέναντι σε κράτος και κεφάλαιο. Γιατί πέρα από την ευθύνη των κάθε λογής ηγεσιών, αναδεικνύεται και η ευθύνη του καθενός από εμάς που δεν όξυνε τα πράγματα στα άκρα, που εμπιστεύτηκε δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια όργανα, που δεν πήρε την κατάσταση στα χέρια του μαζί με άλλους αγωνιζόμενους ανθρώπους.
Να μην τρέφουμε αυταπάτες για της κοινοβουλευτικές ντρίπλες που εξελίσσονται στα έδρανα της βουλής. Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ με την πρόταση δημοψηφίσματος, όσο και το ΠΑΣΟΚ σήμερα με την πρόταση μομφής στο παρά πέντε πριν την ψήφιση του νομοσχεδίου, δεν είναι τίποτα άλλο από κανάλια εκτόνωσης του "κινήματος". Ο στόχος και η ρεαλιστική πρόταση για την ανατροπή του ασφαλιστικού εκτρώματος μπορεί να είναι η Γενική Απεργία, οι "άγριες" απεργίες σε κλάδους, το γενικό black-out, το να πήξουν οι δρόμοι στο σκουπίδι, όχι οι αλχημείες των επίδοξων διαχειριστών του συστήματος. Γιατί το ασφαλιστικό δεν είναι ζήτημα διαχειριστικό, που θα το λύσει η εκάστοτε κυβέρνηση με τους εργατοπατέρες, είναι ζήτημα κοινωνικών συσχετισμών και λύνεται στις απεργίες, στις καταλήψεις και στους δρόμους.
Ας είμαστε έτοιμοι να στηρίξουμε κινητοποιήσεις στην Ξάνθη που θα εξαγγείλουν πρωτοβουλίες και σωματεία/συνδικάτα. Είναι ζήτημα ουσίας να αντιληφθεί η κοινωνία που πλήττεται ότι μόνος δρόμος είναι ο αγώνας και η έμπρακτη αλληλεγγύη. Να θυμίσουμε ότι και ο ν. 815 για τα πανεπιστήμια χρειάστηκε αγώνας και κλιμάκωση και πολύ μετά την ψήφιση του για να ανατραπεί. Μακρία όμως από εκτονωτικές λύσεις του "πολύμορφου αγώνα διαρκείας" που είναι η συνταγή που προσφέρουν συγκεκριμένες αγωνιστικές μερίδες. Ναι στο πολύμορφο αγώνα, ναι στη διάρκεια, αλλά δεν εγκαταλείπουμε τα κύρια όπλα του εργατικού και φοιτητικού κινήματος στα μέσα πάλης, την απεργία και την κατάληψη, οξύνουμε πάντα.
Στα δικά μας..
Στο μέτωπο του δικού μας κοινωνικού χώρου τώρα, με την κατάθεση πριν λίγο καιρό στη σύνοδο των πρυτάνεων στην Κομοτήνη του νέου πρότυπου εσωτερικού κανονισμού και των τετραετών οικονομικών προγραμμάτων βλέπουμε τη νέα στόχευση του υπουργείου. Μέσα σε όλα, υπάρχει κεφάλαιο Φύλαξης ΑΕΙ δίχως(;!) περιεχόμενο, η σύσταση Πειθαρχικών συμβουλίων και μέτρων, η γραμμική ποσόστωση για την κατανομή κονδυλίων ανάλογα με τη κατηγορία της κάθε σχολής, ο σαφής ορισμός του ενεργού φοιτητή (μέχρι ν εξάμηνα σπουδών) και η χρηματοδότηση των ιδρυμάτων γίνεται με βάση του αριθμού των ενεργών φοιτητών, παραγράφους για έρευνα από ιδιώτες, ανταποδοτικές υποτροφίες στους φοιτητές και χαμηλά
αμειβόμενη part-time εργασία από φοιτητές. Ότι ακριβώς επιχειρούσε να αντιπαλέψει -σαν αιχμές- το φοιτητικό κίνημα: την ένταση των ταξικών φραγμών, την επίθεση στο άσυλο, την πειθάρχηση, την επιβολή του νέου μοντέλου εργαζομένου κλπ.
Με αφορμή όλα τα παραπάνω η ΑΠΦ καλεί στη Γ.Σ. του Σ.Φ. την Τετάρτη 26/3 στις 15.00.
Αυτόνομη Πρωτοβουλία Φοιτητών
(Η ΑΠΦ πραγματοποιεί τις ανοικτές της συνελέυσης κάθε Πέμπτη 20.30 στο προκάτ)
